Amarantus jest to zboże znane już od starożytności – do Europy przywędrował na przełomie XVI-XVII wieku, do Polski dopiero na początku lat 90 XX wieku – początkowo uznawany jako chwast, potem roślina ozdobna. Jego pierwotna nazwa to szarłat wyniosły. Jest to dość duża jak na zboże roślina osiągająca wysokość nawet 150cm, o szerokich pędach – pióropuszach w których wnętrzu znajdują się nasiona. Właściwości amarantusa wykorzystywane są zarówno w przemyśle spożywczym jak i kosmetycznym. Zawiera wiele cennych składników mineralnych: wapń, potas, fosfor, magnez, żelazo witaminy z grupy A, B, C i E. Coraz częściej zastępuje się nim tradycyjne zboża takie jak pszenica, czy żyto, ponieważ jest bardzo zdrowy i co najważniejsze nie zawiera glutenu (ważne dla osób chorujących na celiakię lub Hashimoto). Ma wiele cennych właściwości leczniczych: wspomaga pracę układu krwionośnego, koi nerwy, pomaga obniżyć poziom cholesterolu LDL, a podwyższyć HDL. Dzięki zawartości dobroczynnego węglowodanu – skwelenu ma właściwości antybakteryjne i przeciwstarzeniowe. Skwelen wykorzystywany jest do produkcji leków przeciwmiażdżycowych i geriatrycznych oraz do produkcji kosmetyków. Amarantus dostępny jest w postaci ziarna, płatków, mąki oraz ziarna prażonego (można je zrobić samodzielnie w domu – prażąc na suchej patelni) – ma wtedy lekko orzechowy smak. Stosuje się go jako dodatek do pieczywa, gołąbków, kotletów, wypieków, zamiast płatków śniadaniowych oraz jako zamiennik ziemniaków, kaszy czy ryżu – świetnie smakuje na słodko np. z jogurtem owocowym.